(o charakterze)

См. также в других словарях:

• w charakterze — {{/stl 13}}{{stl 8}}przyim., łączy się z dopełniaczem {{/stl 8}}{{stl 7}} jako; w roli : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pracuje w charakterze głównego specjalisty. Wystąpił w procesie w charakterze głównego oskarżyciela. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• charakter — m IV, D. u, Ms. charaktererze; lm M. y 1. «właściwy danemu człowiekowi zespół względnie stałych podstawowych cech psychicznych, określających jego stosunek do rzeczywistości, motywację jego czynów i przyjmowany system wartości oraz wynikające… …   Słownik języka polskiego

• charakter — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. charaktererze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zespół właściwych danej osobie lub grupie osób cech psychicznych, wyrażających się w typowych, przewidywalnych dla niej… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• operacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. operacjacji {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} poważny zabieg chirurgiczny, wykonywany najczęściej przez zespół lekarzy i pielęgniarek, np. w celu usunięcia chorej tkanki lub… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• czy — I «partykuła rozpoczynająca zdanie pytajne lub ekspresywne, mające formę zdania pytajnego» Czy pada deszcz? Czy kto zgadnie, o co tu chodzi? Czyś skończył pracę? Czyście oszalały? ∆ Czy co, czy coś, czy jak? «wyrażenie o charakterze ekspresywnym… …   Słownik języka polskiego

• dziennik — m III, D. a, N. dziennikkiem; lm M. i 1. «gazeta wychodząca codziennie (lub parę razy w tygodniu)» Dziennik prowincjonalny. Łamy dzienników. Redakcja dziennika. Wieczorne wydanie dziennika. Zaprenumerować dziennik. 2. «bieżące wiadomości… …   Słownik języka polskiego

• epopeja — ż I, DCMs. epopejaei; lm D. epopejaei 1. lit. «długi poemat epicki, zwykle wierszowany, opiewający w podniosłej formie czyny bohaterów narodowych na tle wydarzeń historycznych; znany w literaturach starożytnych, w literaturach późniejszych… …   Słownik języka polskiego

• jak — I 1. «zaimek zastępujący przysłówki i równoważne z nimi części zdania» a) «używany w pytaniach lub zdaniach o charakterze ekspresywnym» Jak się masz? Jak zdrowie? Jak mi przykro! Jak pogodzić to wszystko? ◊ Jak mu tam «jak się nazywa» Zawołaj… …   Słownik języka polskiego

• już — 1. «wyraz podkreślający, że coś jest wynikiem minionego czasu, że coś się zdarza wcześniej w stosunku do oczekiwania, spełnia to oczekiwanie lub jest bliskie spełnienia» Miasteczko ma już pięćset lat. Już w połowie marca nastały ciepłe, słoneczne …   Słownik języka polskiego

• lada — I ż IV, CMs. ladadzie; lm D. lad 1. «stół sklepowy, kontuar» Siedzieć, stać, uwijać się za ladą. ∆ Lada chłodnicza «lada sklepowa z gablotką zaopatrzona w chłodziarkę» ◊ Sprzedawać coś pod ladą, spod lady «będąc ekspedientem sprzedawać po kryjomu …   Słownik języka polskiego

• park — m III, D. u, N. parkkiem; lm M. i 1. «duży ogród powiązany przestrzennie i kompozycyjnie z warunkami naturalnymi i otaczającym krajobrazem, z alejkami i ścieżkami spacerowymi» Park dworski, pałacowy, miejski, podmiejski, zdrojowy. ∆ Park… …   Słownik języka polskiego